Przyjaźń polsko-węgierska twa od dawna, a we wspólnej historii łączy nas wiele wydarzeń ważnych dla obu krajów.
My zawdzięczamy Węgrom Św. Kingę, czyli księżniczkę węgierską poślubioną księciu sandomierskiemu Bolesławowi, dzięki której rozwinęło się w XIII w. wydobycie soli w kopalniach w Bochni i Wieliczce. Z Węgier pochodził wybitny król Stefan Batory, mąż Anny Jagiellonki, który co prawda nie zwyciężył pod Pskowem, ale na mocy rozejmu ustanowionego w Jamie Zapolskim odebrał Inflanty carowi Rosji Iwanowi Groźnemu.
Węgrzy zawdzięczają nam generała Józefa Bema, naczelnego dowódcę powstania węgierskiego w 1848 r. Nasze kontakty mogłyby stać się jeszcze bliższe, gdyby nie trudności komunikacyjne. Zarówno język polski, jak też węgierski nie należą do łatwych, a podobieństw między nimi nie ma praktycznie żadnych.
Nie można zapomnieć, że przez wiele lat część Polski (po rozbiorach) i Węgry znajdowały się w jednym państwie pod panowaniem monarchy Austrii.
Jeśli chodzi o kulinaria, to kuchni węgierskiej zawdzięczamy salami, tokaj czy gulasz. Chociaż warto podkreślić, że te skojarzenia nie są do końca poprawne.
Spieszę donieść za moją miłą domową hungarystką, że danie uznawane przez nas za gulasz, to właściwie zupa gulaszowa, czyli Gulyásleves (leves znaczy zupa). Samo słowo gulyás oznacza pasterza bydła, dlatego zazwyczaj jest przygotowywana z wołowiny.
Pörkölt to węgierska nazwa na gulasz (sos mięsny podawany np. kluseczkami o nazwie galuska.
Odbiegając od tematów obiadowych, popularne wśród naszych bratanków są różnego rodzaju ciasteczka i placki. Z ciasta drożdżowego piecze się małe placuszki jadane na śniadanie lub jako słona przekąska w ciągu dnia lub dodatek do piwa, czyli pogacze.
Przepis, który wykorzystam pochodzi z książki Roberta Makłowicza pt. „CK kuchnia”, zawierającej informacje o potrawach popularnych na przełomie XIX i XX wieku na terenie monarchii Austro-Węgierskiej.
Przepis:
500 gram mąki
100 gram masła
2 szklanki kefiru
jajko
łyżeczka sody oczyszczonej
sól, pieprz
Przesianą mąkę wyrabiamy z masłem, zagniatamy z kefirem, solą, pieprzem i sodą. Ciasto rozwałkowujemy na grubość palca, wykrawamy szklanką i nacinamy ich wierzchy. Układamy krążki na blasze, smarujemy roztrzepanym jajkiem i pieczemy w rozgrzanym piekarniku, aż lekko się zrumienią.
Przepis jest bardzo prosty i nie zabiera tyle czasu co przygotowanie ciasta drożdżowego. Polecam jednak dodać do ciasta ulubione zioła lub przyprawy, co bardzo wzbogaca smak. Ja użyłam mąki orkiszowej i piekłam około 15 minut w temperaturze 200 C.
Finał:
Pogacze można zrobić migiem, to proste placuszki, które potrzebują towarzystwa, np. śmietany. Sprawdzają się jako przekąska do zabrania, np. na majówkę :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz